Hello Friends if you like to laugh and smile then please Marathi Jokes. Containing the marathi jokes. Try to add and share it.
Hello Friends if you like to laugh and smile then please Marathi Jokes. Containing the marathi jokes. Try to add and share it.
To do Windows Authenticate in java you need jna.jar and platrofm.jar library
Below code is useful to do authentication
import com.sun.jna.platform.win32.Advapi32;
import com.sun.jna.platform.win32.Kernel32;
import com.sun.jna.platform.win32.WinBase;
import com.sun.jna.platform.win32.WinNT;
public class AuthWindowsUser {
public static void main(String[] args) {
boolean isWindowsUser=false;
isWindowsUser= authWindowsUser(“A563627″,””,”test@Pass123″);
if(isWindowsUser) {
System.out.println(“User is authenticated”);
} else {
System.out.println(“User is not authenticated”);
}
}
public static boolean authWindowsUser(String user, String domain, String password) {
WinNT.HANDLEByReference handle = new WinNT.HANDLEByReference();
boolean successful = Advapi32.INSTANCE.LogonUser(user, domain, password,WinBase.LOGON32_LOGON_NETWORK,WinBase.LOGON32_PROVIDER_DEFAULT, handle);
if (successful) {
Advapi32.INSTANCE.RevertToSelf();
Kernel32.INSTANCE.CloseHandle(handle.getValue());
}
return successful;
}
}
I am curious to analyze my Java code quality using SonarQube. SonarQube help line have given on SonarQube website. You can do code analysis of various kind of project for that you have to see the help line here. I am unable to find the guideline to do code analysis of non maven based java project. I faced too much problem but finally I solved it and here it is.
You can see your project under Projects list. Now you can see code analysis on web.
Option Explicit
‘Add Microsoft XML V6.0 library in reference
Sub invoke_JAVA_SOAP_WebService()
On Error GoTo ERROR_BLOCK
Dim ObjHTTP As MSXML2.XMLHTTP
Dim sURL As String
Dim sEnv As String
Set ObjHTTP = New MSXML2.XMLHTTP
‘Endpoint address
sURL = “http://localhost:8020/MyWebService/services/TestPrintingPort”
‘SOAP envelope for submission to the Web Service
sEnv = “”
sEnv = sEnv & “<soapenv:Envelope ” sEnv = sEnv & “xmlns:xsi=””http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance”” ” sEnv = sEnv & “xmlns:xsd=””http://www.w3.org/2001/XMLSchema”” ” sEnv = sEnv & “xmlns:soapenv=””http://schemas.xmlsoap.org/soap/envelope/””>”
sEnv = sEnv & ” ”
sEnv = sEnv & ” ” ‘Java function name ‘ChangeCaseToUpper’ and ‘Target namespace’
sEnv = sEnv & ” ganesh bhagat” ‘Function argument Name in webservice is ‘arg0’
sEnv = sEnv & ” ”
sEnv = sEnv & ” ”
sEnv = sEnv & “”
‘Invoke a web service which requires authentication
‘ObjHTTP.Open “Post”, sURL, False, “username”, “password”
‘Invoke a web service which doesn’t require any user authentication
ObjHTTP.Open “Post”, sURL, False
ObjHTTP.setRequestHeader “Content-Type”, “text/xml”
ObjHTTP.send (sEnv)
Debug.Print ObjHTTP.responseText
EXIT_BLOCK:
On Error Resume Next
‘clean up code
Set ObjHTTP = Nothing
Exit Sub
ERROR_BLOCK:
Debug.Print Err.Description
Resume EXIT_BLOCK
End Sub
Option Explicit
Sub Test()
Dim status As Boolean
status = authenticateWindowsLogin(“GANESH”, “pass@1273”, “home”)
If (status = True) Then
Debug.Print “User is authenticated successfully”
Else
Debug.Print “User is not authenticated”
End If
End Sub
‘Authenticates user and password entered with Active Directory.
Private Function authenticateWindowsLogin(ByVal strUserName As String, ByVal strpassword As String, ByVal strDomain As String) As Boolean
On Error GoTo ERROR_BLOCK
Dim oADsObject As Object, oADsNamespace As Object
Dim strADsPath As String
strADsPath = “WinNT://” & strDomain
Set oADsObject = GetObject(strADsPath)
Set oADsNamespace = GetObject(“WinNT:”)
Set oADsObject = oADsNamespace.OpenDSObject(strADsPath, strDomain & “\” & strUserName, strpassword, 0)
authenticateWindowsLogin = True ‘ACCESS GRANTED
Exit_BLOCK:
On Error Resume Next
Exit Function
ERROR_BLOCK:
Debug.Print “Error Source:<” & Err.Source & “>,Function Name:”
Debug.Print “Error Number:<” & Err.Number & “>,Error Description:<” & Err.Description & “>”
authenticateWindowsLogin = False ‘ACCESS DENIED
Err.Clear
Resume Exit_BLOCK
End Function
बघ माझी आठवण येते का
मुसळधार पाऊस खिडकीत उभं राहून पहा
बघ माझी आठवण येते का?
हात लांबव, तळहातांवर झेल पावसाचं पाणी
इवलसं तळं पिऊन टाक
बघ माझी आठवण येते का?
वार्याने उडणारे पावसाचे थेंब चेहर्यावर घे
डोळे मिटून घे, तल्लीन हो
नाहिच जाणवलं काही तर बाहेर पड, समुद्रावर ये
तो उधाणलेला असेलच, पाण्यात पाय बुडवून उभी रहा
वाळू सरकेल पायाखाली, बघ माझी आठवण येते का?
मग चालू लाग, पावसाच्या अगणित सुया टोचून घे
चालत रहा पाऊस थांबेपर्यत, तो थांबणार नाहिच, शेवटी घरी ये
साडी बदलू नकोस, केस पुसू नकोस, पुन्हा त्याच खिडकीत ये
आता नवर्याची वाट बघ, बघ माझी आठवण येते का?
दारावर बेल वाजेल, दार उघड, नवरा असेल
त्याच्या हातातली बॅग घे, रेनकोट तो स्वतःच काढ़ेल
तो विचारेल तूला तुझ्या भिजण्याचं कारण, तू म्हणं घर गळतयं
मग चहा कर, तूही घे
तो उठून पंकज उधास लावेल, तो तू बंद कर
किशोरीचं सहेलारे लाव, बघ माझी आठवण येते का?
मग रात्र होईल तो तुला कुशीत घेईल, म्हणेल तू मला आवडतेस
पण तुही तसचं म्हणं
विजांचा कडकडात होईल, ढ़गांचा गडगडाट होईल
तो त्या कुशीवर वळेल, त्याच्या पाठमोर्या शरीराकडे बघ
बघ माझी आठवण येते का?
यानंतर सताड डोळ्यांनी छप्पर पहायला विसरू नकोस
यानंतर बाहेरचा पाऊस नुसता ऐकण्याचा प्रयत्न कर
यानंतर उशीखाली सुरी घे, झोपी जाण्याचा प्रयत्न कर
येत्या पावसाळ्यात एक दिवसतरी, बघ माझी आठवण येते का?
गीतकार :सौमित्र चित्रपट :गारवा
त्याला ती एका पार्टीत भेटली. खुप सुंदर होती ती. साहजिकच तिच्या मागे
खुपजण होते. ती सुंदर होती, बुध्दिमानही होती. सर्वांनाच हवीहवीशी
वाटणारी. पण ती कोणालाच जवळीक साधु देत नव्हती.
तो फार साधा. आर. के. लक्ष्मणच्या ‘कॉमनमॅन’ सारखा. त्याला तर त्याचे
मित्रही भाव देत नव्हते. मग तिच्यासारख्या मुली तर चंद्राइतक्या
अप्राप्यच! तिचं त्याच्याकडं लक्षही नव्हतं त्या पार्टीत.
आपल्याच विश्वात मश्गुल होती ती!
पण आपण धाडस करायचच, असं ठरवून, सारं बळ एकवटुन त्यानं तिला विचारलं, ‘तु
पार्टी संपल्यावर माझ्याबरोबर कॉफी प्यायला येशील?’ तिला ‘नाही’ म्हणणं
फार सोप्पं होतं. पण त्याच्या डोळ्यांतले नितळ, पारदर्शी भाव आणि
आवाजातलं आर्जव जाणुन तिला का कोण जाणे, ‘हो’ म्हणावसं वाटलं. ती ‘हो’
म्हणाली आणि त्याचं टेन्शन शतपटीनं वाढलं. या शक्यतेचा त्यानं विचारच
केला नव्हता!
जवळच्याच कॉफी पार्लरमध्ये दोघं कोप-यातल्या टेबलावर बसली. कॉफीची ऑर्डर
दिली. पण काय बोलायचं, हे त्याला सुचेचना! तो खुपच नर्व्हस झाला होता.
आणि या गप्प गप्प अशा विचित्र डेटनं तीसुध्दा अवघडली. झक मारली आणि याला
हो म्हटलं, असंही मनात आलं तिच्या!
कॉफीचा एक घोट पोटात गेल्यावर अचानक त्याला कंठ फुटला. त्यानं वेटरला हाक
मारली. वेटर प्रश्नार्थक चेह-यानं टेबलाजवळ येऊन उभा राहीला. तो म्हणाला,
‘थोडं मीठ देता? मला कॉफीत टाकायचंय!’ सारं कॉफी शॉप या अनपेक्षित
मागणीनं गोंधळात पडलं. विचित्र नजरेनं सारे त्याच्याकडे पाहु लागले.
तीसुध्दा!
वेटरनं मुकाट्याने मीठ आणुन दिलं आणि देताना – “कैसे कैसे लोग आते है!”
अशा अर्थाचा चेहराही केला. त्यानं मीठ कॉफीत टाकलं आणि तो कॉफी पिऊ
लागला! ती खरंच गोंधळली होती. अशी विचित्र डेट आणि आता कॉफीमध्ये चक्क
मीठ! अखेरीस तिनं विचारलंच “पण तुला ही अशी जगावेगळी सवय कशी काय लागली?”
“माझं लहानपण समुद्रकाठी गेलं…” शब्दांची जुळवाजुळव करत तो म्हणाला…
“सारखा मी समुद्राच्या पाण्यात खेळत असे. आई कॉफी प्यायला हाक मारायची,
तसा मी धावत धावत व्हरांड्यात येई आणि खारटलेल्या पाण्यानं खारटलेली बोटं
बशीतल्या कॉफीत बुडवून पीत असे. आता आई राहिली नाही. आणि ते समुद्रकाठचं
घरही. पण खारट कॉफीची चव जिभेवर आहे. खारटलेल्या कॉफीनं मला लहानपणच्या
आठवणी पुन्हा भेटतात. ती चव बरोबर सगळं बालपण घेऊन येते…” भरलेल्या
डोळ्यांनी तो म्हणाला.
तिचं ह्र्दय भरून आलं – त्याच्या निरागसतेनं. किती हळुवार होतं त्याचं
मन. मग तीही बोलली… आपल्या दुरवरच्या घराबद्दल, बाबांबद्दल… तिच्या
स्वप्नांबद्दल… खरचं खुप छान डेट झाली ती!
मग ते पुन्हा पुन्हा भेटत राहीले. अखेर तिला पटलं, हाच आपला जीवनसाथी. तो
शांत होता. संयमी होता. हळुवार होता. तिची काळजी घेणारा होता. मग एके
दिवशी दोघांनी ठरवलं आणि लग्न केलं! चार-चौघांसारखं आयुष्य सुरु झालं आणि
दिवस खुप मजेत जाऊ लागले. एखाद्या परीकथेसारखे. खरंच त्यांचं आयुष्य खुप
सुखी होतं. ती त्याच्यासाठी सर्वकाही करायची. कॉफीसुध्दा! आणि हो,
त्याच्या बालपणाशी त्याची नाळ जोडलेली राहण्यासाठी चिमुटभर मीठही टाकायची
त्या कॉफीत! अशीच भर्रकन ४० वर्षं कधी उडुन गेली, ते कळंलच नाही. एके
रात्री तो झोपला, तो पुन्हा कधीच न उठण्यासाठी…! काही दिवसांनी ती
सावरली. रोजचे व्यवहार नेहमीप्रमाणे करू लागली. एकदा सहज म्हणुन त्याचं
पुस्तकांच कपाट आवरायला घेतलं असताना तिला त्यात एक चिठ्ठी सापडली.
त्याच्या अखेरच्या दिवसात त्यानं ती कधीतरी लिहीली होती.
“माझ्या प्रिये, मला माफ कर! आयुष्यभर मी
तुझ्याशी एका बाबतीत खोटं वागलो, त्याबद्द्ल मला क्षमा कर! हे एकच असत्य
मी तुझ्याशी बोललो… पहिल्यांदा आणि शेवटचं! आयुष्यभर ही खंत मला जाचत
राहिली. पण मी कधी तुला खरं सांगण्याची हिंमत करू शकलो नाही… केवळ तु
मला खोटारडा म्हणशील आणि मी तुला गमावून बसेन या भीतीने!
प्रिये, आपण सर्वप्रथम जेव्हा कॉफी पार्लरमध्ये भेटलो, तेव्हा मला
कॉफीमध्ये घालण्यासाठी खरं तर साखर हवी होती!
त्या क्षणाला मी इतका नर्व्हस झालो होतो, की मी साखरेऐवजी चुकून मीठ
मागितलं वेटरकडे. आणि मग त्या विषयावरून आपलं संभाषण सुरू झालं म्हणुन मी
ते तसंच पुढे चालवून घेतलं…
खारट कॉफी मला आवडत नाही. किती विचित्र चव ती! पण मला तु खुप आवडतेस…
आणि तुला गमावू नये म्हणुन आयुष्यभर मी खारट कॉफी मी पीत राहिलो. …आता
मरण्याआधी मी तुझ्यापाशी सत्य उघड केलंच पाहीजे. नाही तर हे खोटेपणाचं
ओझं मी पेलू शकणार नाही! प्लीज – मला माफ करशील?”
लेखक
Unknown
‘बाटा’ रुते कुणाला,
आक्रंदतो इथे मी,
मज बूट हे रुतावे,
हा दैवयोग आहे!
(आहे वर तान घ्यावी,
नाहीतर बूट चावतो आहे
हे लक्षात कसे येणार?)
रुते कुणाला….!
सांगु कशी कुणाला,
कळ हाय अंगठ्याची,
हे बूट घालता मी,
अस्वस्थ फार आहे!
(आ.व.ता.घ्या.)
रुते कुणाला….!
चांभार हाय वैरी,
असतो कुठे दुपारी,
म्हणूनी जुनीच आता,
पायी वहाण आहे!
रुते कुणाला…..!
अंगठा विभक्त झाला,
तळवा फकस्त राहे,
हे चालणे बघा ना,
भलतेच मस्त आहे!
रुते कुणाला….!
फुटले नशीब आता,
ह्या दोन पावलांचे,
माझ्या जुन्या वहाणा,
ढापून चोर ‘जा’, ‘ये’!
(म्हणजे चोर माझ्या जुन्या
वाहाणा घालुन माझ्यासमोरुनच
‘ये-जा’ करतोय)
रुते कुणाला..!
हा ‘पायगुण’ माझा,
आहे असा करंटा,
नुकताच मंदिरी त्या,
बदलुन बूट राहे!
रुते कुणाला..!
कवी Unknown
आहे बरेच काही सांगायला मला
काळीज ठेव तूही ऐकायला मला!
ठेवून ओळ गेली माझ्या वहीत ती
झाला उशीर थोडा वाचायला मला
असतो कधी इथे मी, असतो कधी तिथे
जावे कुण्या दिशेने शोधायला मला?
का रात्र मी अमेची जागून काढली?
येणार चंद्र नव्हता भेटायला मला
भेटायला हवे ते, का भेटले कधी?
आले नको नको ते बिलगायला मला!
हलकेच हात मीही हातात घेतला
होतेच शब्द कोठे बोलायला मला?
कवी Unknown